Międzynarodowe usługi spedycyjna stanowią istotny element oferty usługowej bardzo wielu profesjonalnych firm transportowych. Jednak prowadząc działalność o tego typu specjalności, a także korzystając z usług z tego zakresu, trzeba mieć świadomość obowiązujących norm i przepisów prawnych, jakim podlegają wszystkie podmioty uczestniczące lub odpowiadające za transport międzynarodowy.
Podstawowe normy prawne
Spedycja międzynarodowa regulowana jest wieloma aktami prawnymi zarówno krajowymi, jak i UE oraz międzynarodowymi. W przypadku prawa krajowego najważniejsza jest Ustawa o transporcie drogowym, transporcie kolejowym i żegludze śródlądowej, a także Prawo lotnicze. Oprócz tego firmy spedycyjne i transportowe zobligowane są do przestrzegania zapisów zawartych w Ustawie o przewozie towarów niebezpiecznych, a także regulacji dotyczących czasu pracy kierowców. Do podstawowych norm prawnych zaliczamy także Ustawę o Prawie Przewozowym z dn. 15 listopada 1984 r.
W przypadku aktów prawnych Unii Europejskiej do grupy najważniejszych zaliczamy Rozporządzenie i Dyrektywy Parlamentu Europejskiego dotyczące transportu. Uwzględnienia wymaga również Konwencja o Wspólnej Procedurze Tranzytowej, do której Polska przystąpiła w 1996 roku.
W przypadku prawa międzynarodowego najważniejszym aktem jest genewska Konwencja o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów z dn. 19 maja 1956 roku, a także Konwencja o przewozie ładunków niebezpiecznych z roku 1957 (sporządzona również w Genewie).
Ogólne Polskie Warunki Spedycji (OPWS)
OPWS, czyli Ogólne Polskie Warunki Spedycyjne, to zbiór najważniejszych zasad składających się z 31 paragrafów opracowanych przez Polską Izbę Spedycji i Logistyki w 2002 r. W precyzyjny sposób określają one prawa i obowiązki wynikające ze współpracy pomiędzy spedytorem a zleceniodawcą. Dotyczą one również umów dotyczących spedycji międzynarodowej. Teoretyczne podstawowe regulacje dotyczące umów spedycji zawarte są w Kodeksie cywilnym w artykułach 794–803. Jednak w bardzo wielu przypadkach są one nieprecyzyjne. OPWS stanowi znacznie bardziej jednoznaczne uzupełnienie dla Kodeksu. Zgodnie z tymi założeniami spedytor oprócz organizacji przewozu może zajmować się również m.in. doradztwem transportowym, ubezpieczeniami, przeładunkami, składowaniem, konfekcjonowaniem, pakowaniem, kwestiami związanymi z obsługą celną, logistyką, dystrybucją.